Friday, June 26, 2009

Αντίο Μιχάλη


Μπορεί να έγινε ό,τι έγινε, αλλά αυτός ο άνθρωπος έχει σημαδέψει την παιδική ηλικία της γενιάς μου. Νιώθω όπως όταν πεθαίνουν οι ηθοποιοί που παίζουν στις παλιές, αγαπημένες ελληνικές ταινίες. Δε με νοιάζει αν είναι γέροι, αν έχουν άνοια, αν δεν τους βλέπω ποτέ. Φτάνει που υπάρχουν κάπου. Όταν φεύγουν νιώθω ότι χάνεται και κάτι δικό μου, κάτι από τα παιδί μέσα μου. Αντίο λοιπόν!

3 comments:

  1. Φτιάχνεις ένα χάρτινο ανεμόμυλο.
    Μπροστά βάζεις αυτούς που ζουν,πίσω αυτούς που
    έφυγαν.Βλέπεις τώρα, γυρίζουν όλοι μαζί.
    φιλάκια μικρούλα μου.

    ReplyDelete
  2. Ετσι είναι όπως τα λέτε.Ομως οι καλλιτέχνες παραμένουν μύθοι.Δεν με νοίαζει τι κάνουν στην ιδιωτική τους ζωή.Αλλωστε μονο την τέχνη τους απολαμβάνουμε.Και ευτυχώς αυτή παραμένει και δε χανεται.Μου άρεσαν και των δύο τα σχόλια.
    Φιλάκια

    Ελενα.

    ΥΓ.Πολυ περιμένω τις φωτογραφίες των Βιτρώ.

    ReplyDelete
  3. Καποιs ειπε οτι δεν εχει σημασια ποσεs ανασεs παιρνει εναs καλλιτεχνηs αλλα ποσεs κοβει Σημερα εκοψε πολλεs με μια και μοναδικη ανασα Την τελευταια ΑΝΤΙΟ maik

    ReplyDelete